آخرین خبرها

روشهای طراحی رادیوداروها

روشهای طراحی رادیوداروها

طراحی اولیه رادیوداروهای نشاندارشده با تکنسیم-۹۹m در دهه­ های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، مطالعات را مستقیمآ به سمت تحقیقات بر روی لیگاندهایی هدایت کرد که توانایی پایدارکردن تکنسیم-۹۹m را در پایین ترین حالت اکسایش به منظور سوق دادن رادیونوکلئوتید در شرایط درون بدن داشتند که این ترکیبات به عنوان رادیوداروهای مستلزم تکنسیم-۹۹m نامیده می­شوند. این ترکیبات تکنسیم-۹۹m را به صورت یک اتم اصلی در هسته کمپلکسی که اطراف آن را لیگاندهای اتصال دهنده سازماندهی کرده­اند استفاده می­کنند.

اولین ساختار هسته ه­ای پایدار توسط یک گروه پژوهشی در دانشگاه MIT مطرح شد که در آن هسته Tc(V)O با لیگاندهای بیس دی تیولات (S4) یا دی آمید دی تیولات (N2S2) به منظور تشکیل کمپلکس­های هرم مربعی پایدار شد. این یافته­ های اولیه باعث پیشرفت نسل جدیدی از رادیوداروهای مستلزم تکنسیم-۹۹m با هسته های متفاوت شد. تعدادی از این ساختارها تا به امروز به عنوان اساس ساختاری برای رادیوداروهای نشاندارشده با تکنسیم-۹۹m استفاده شده­ اند. در این زمان روش­های مختلفی به منظور مورد هدف قرار دادن گیرنده­های خارج و داخل سلولی از طریق رادیوداروهای نشاندارشده با تکنسیم-۹۹m که شناخته شده­اند به عنوان رادیوداروهای ضمیمه با تکنسیم-۹۹m هدفمند به گیرنده بکاررفته است. بر اساس این روش­ها، تکنسیم-۹۹m به بخش­هایی که افینیتی ویژه نسبت به گیرنده خاص مورد هدف دارند متصل می­شود. برای طراحی این ترکیبات سه روش مورد استفاده قرار می­گیرد: روش یکپارچه، روش دو عاملی و روش هیبرید پپتیدی.

 

نویسنده مقاله: خانم دکتر حمیده صباح نو متخصص داروسازی هسته ای

درباره‌ی Iranian Chemist

حتما ببینید

آموزش داروسازی هسته ای در وبسایت شیمیدان ایرانی توسط خانم دکتر حمیده صباح نو در وبسایت شیمیدان ایرانی

پروتئین نوکلئولین (Nucleolin)

نوکلئولین که C23 نیز نامیده می شود فسفوپروتئین هسته ای و سیتوپلاسمی است که نقش …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

÷ دو = 1