عشق عمل می کند

عشق واقعی عمل می کند

 

در بعد از ظهر یکی از روزهای ۱۹۵۳ میلادی عده زیادی از صاحب منصبان و گزارشگران برای خیر مقدم گویی به برنده جایزه صلح نوبل ۱۹۵۲ در یکی از ایستگاه های شیکاگو جمع شده بودند. برنده جایزه صلح نوبل سرانجام از قطار بیرون آمد.

صاحب منصبان شهر با به کار افتادن دوربین ها به سوی او شتافتند تا افتخار آشنایی خویش را اظهار دارند. او در کمال ادب از همه تشکر کرد و در حالی که از بالای سر آنها به نقطه ای می نگریست برای لحظه ای از همه حضار معذرت خواست. سپس با گام های بلند از میان خیل جمعیت گذشت و خود را به پیرزن سیاهپوستی رساند که نفس زنان در حال حمل کردن دو چمدان بزرگ بود.

او متبسم چمدان ها را برداشت و پیرزن سیاهپوست را تا دم در اتوبوس همراهی کرد. سپس از او خداحافظی کرد و سفر خوشی برایش آرزو نمود. در اثنای این کار، خیل جمعیت هم به دنبال او به راه افتاده بودند. برنده جایزه صلح نوبل پس از این کار به طرف مردم برگشت و گفت: از این که منتظرتان گذاشتم بی نهایت عذر می خواهم.

این مرد دکتر آلبرت شوایتزر نامدار بود که عمر خود را صرف کمک به بینوایان آفریقا کرده بود. یکی از اعضای کمیته پذیرایی در آن روز به یکی از گزارشگران گفت: هرگز در عمرم کسی را ندیده بودم که با راه رفتن خود برایمان موعظه کند.

 

کدام دانشگاه های ایرانی جزو دانشگاه های برتر دنیا در سال ۲۰۲۰ شدند؟؟؟