آخرین خبرها

تهاجم به سرطان با سلولهای T

حمله به سلولهای سرطانی

استفاده از پاسخ ایمنی بدن برای درمان سرطان سابقه ای طولانی دارد. ویلیام کولی، جراح نیویورکی در سال ۱۸۹۱ شروع به تزریق باکتریها به بیماران دچار تومور سرطانی کرد؛ با این امید که واکنش ایمنی براینگیخته شده به وسیله عفونت بر تومور هم تأثیر بگذارد و آن را از بین ببرد. پزشکان پیش از کولی، متوجه شده بودند در موارد نادری سرطان بیماران پس از دچار شدنشان به عفونت فروکش میکند و کولی میخواست از این امکان برای درمان سرطان استفاده کند.

اما رابطه دستگاه ایمنی و سرطان به این سادگیها نیست. تومورهای سرطانی هم دفاعهای بسیاری در برابر سلاحهای قدرتمند ضد سرطان دستگاه ایمنی ما دارند؛ از جمله استتار که مانع از آن میشود که سلولهای T آنها را بیابند و پاسخ دفاعی را بر ضدشان برانگیزانند. همچنین سلولهای سرطانی، مولکولهای پروتئینی بر سطح خود ظاهر میکنند تا سلولهای T اطرافشان را مهار کنند. پژوهشهای زیادی در زمینه تولید واکسن سرطان انجام شده، اما تابه حال تنها یک واکسن درمانی برای سرطان پروستات به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا رسیده است که استفاده از این واکسن هم شیوه ای پیچیده ای و گران قیمت است. اما با تایید نخستین دارو از گروه جدید مهارکننده های سیستم ایمنی به نام ایپیلیموماب به وسیله سازمان غذا و داروی آمریکا برای نوع انتشار یافته سرطان پوستی ملانوم در سال ۲۰۱۱، تحولی در زمینه ایمنی درمانی سرطان به وجود آورد و پژوهشگران را برانگیخت تا به دنبال داروهای دیگری بگردند که پروتئینهای ایست دهنده پاسخ ایمنی یا همان ترمزهای ایمنی را هدف قرار دهند. این تحقیقات به تولید دومین دارو در این رده به نام نیولوماب انجامید. این موفقیت باعث شد دو دانشمند ژاپنی و آمریکایی که در دهه ۱۹۹۰ اساس علمی این روش را ایجاد کردند، امسال برنده جایزه نوبل پزشکی شوند.

پژوهشها در زمینه ایمنی درمانی با سلولهای T مهندسی شده به موفقیتهایی رسیده و دو دارو که از این روش استفاده میکنند، برای دو نوع از سرطان خون و سرطان لنفاوی تایید شده اند. گرچه روشهای ایمنی درمانی سرطان وارد دورانی از شکوفایی شده اند، اما باید در نظر داشت که هم تاثیربخشی این داروها و هم عوارض جانبیشان از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ بنابراین در آینده شاید لازم باشد ایمنی درمانی بر اساس شخصی شده، بر حسب خصوصیات ژنتیکی هر بیمار به کار رود. ایمنی درمانی در برخی از انواع سرطان بهتر از سایر انواع عمل میکند. در برخی از انواع سرطان از ایمنی درمانی به تنهایی و در برخی دیگر از سرطانها به همراه سایر انواع درمان استفاده میشود.

دانشمندان در ایران هم در زمینه پژوهشها در خصوص ایمنی درمانی سرطان فعال بوده اند. برای مثال سال پیش پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران با فعال کردن گروهی از سلولهای دستگاه ایمنی به نام سلولهای کشنده ذاتی توانستند سلولهای سرطانی توروبلاستوم (نوعی سرطان مغز) را در یک مدل حیوانی از بین ببرند. سلولهای کشنده ذاتی در خط اول دفاعی بدن در برابر عوامل مهاجم قرار دارند. در این مورد سلولهای سرطانی میتوانند از دست این سلولهای دفاعی فرار یا آنها را غیرفعال کنند. دانشمندان ایرانی، سلولهای کشنده ذاتی در تماس با سلولهای سرطانی را از بدن حیوان خارج کردند. سپس آنها را در مجاورت سلولهای کشنده ذاتی به اصطلاح بکر قرار دادند. تبادل اطلاعات میان سلولهای در تماس با سرطان با سلولهای بکر به فعال شدن آنها انجامید. سلولهای فعال شده کارآمدی بالایی در از بین بردن سلولهای سرطانی در موشها نشان دادند.

درباره‌ی Iranian Chemist

حتما ببینید

تدریس خصوصی شیمی آلی در تهران

اتصال کوتاه درد در مغز

مغز قادر است میزان درد را کم یا زیاد کند. دانشمندان امیدوارند بتوانند با بهره …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

+ شصت شش = شصت هشت