پیریدینیوم کلرو کرومات

پیریدینیوم کلرو کرومات (معرف کوری ساگز) Corey Suggs Reagent

کلرو کرومیک اسید میتواند از تفکیک کرومیوم تری اکسید در هیدروکریک اسید ۶ مولار به دست آید. افزودن پیریدین به آن، کریستالهای نارنجی رنگ پیریدینیوم کلرو کرومات را می دهد.

در مقایسه خواص ترکیب PCC با ترکیب PDC میتوان گفت که:

• پایدار است
• هیگروسکوپیک نیست
• به صورت تجاری موجود است
• قابلیت انبار شدن را دارد

پیریدینیوم کلرو کرومات در حلالهای آلی زیادی مثل دی کلرومتان در دمای اتاق محلول بوده و در بسیاری از موارد استفاده میشود، در حالی که حلال DMF اکسایش الکلهای نوع اول را تا مرحله کربوکسیلیک اسید پیش میبرد.

ترکیب PCC از PDC اسیدیتر بوده، اما ترکیبات حساس به اسید میتوانند در حضور سدیم استات یا بافرهای دیگری مثل کربناتها اکسید شوند. ضعف دیگر این ترکیب، تولید محصولات بسیار ویسکوز است که جداسازی آنها خیلی پیچیده می باشد.

افزودن سلیت، مولکولار سیو پودری یا منیزیم سولفات به مخلوط واکنش اکسیداسیون PCC باعث سهولت ورکاپ میشود، زیرا نمکهای کرومیوم کاهش یافته و دیگر محصولات جانبی مشتق شده از معرف به روی این مواد جامد نشسته که بعدا به آسانی توسط فیلتراسیون حذف خواهند شد.

 

دکتر مهدی نباتی متخصص طراحی، سنتز و فرمولاسیون داروهای نوین