کاربرد دارویی صمغ عربی (صمغ آکاسیا)

صمغ عربی به عنوان نمونه ای از صمغهای گیاهی با کاربرد دارویی ذکر میگردد. این صمغ ماده خشک شده و سخت شده مترشحه از بدنه یا شاخه های گیاه Acacia Sanegal و یا سایر گونه های آفریقایی Acacia .Ph.Eur.I است که به صورت طبیعی و یا ایجاد برش حاصل میگردد.

در مناطقی که تولید گسترده انجام میشود درختان مصنوعا زخمی شده تا جریان شدیدی از صمغ خارج گردد. در هنگامی که برگها شروع به ریزش مینماید، نوارهایی از پوست گیاه با پهنای ۳ و طول حداقل ۶۰ سانتیمتر توسط یک تبر به گونه ای کنده میشود که لایه زاینده آسیب نبیند. در طول ۲۰ تا ۳۰ روز تکه های صمغ در سطح زخم جمع میشوند. اینها جمع آوری شده و در محل کشت یا در بازار طبقه بندی میشوند. جزء اصلی صمغ عربی اسید آرابیک است که پلی ساکاریدی شاخه دار و شامل D-گالاکتوز، L-آرابینوز، L-رامنوز، اسید-D-گلوکورونیک و اسید متیل گلوکورونیک میباشد. اسید آرابیک موجود در صمغ عربی به صورت نمکی است که آرابین نامیده میشود.

صمغ عربی محتوی مقادیری از اکسیدازها و پراکسیدازها است و لذا قبل از مصرف دارویی بدون آنزیم نمودن آن ضروری است. این توسط استریل نمودن یک محلول تازه تهیه شده و سپس تبخیر تا خشک شدن در خلا در حرارت کمتر از ۶۰ درجه سانتیگراد حاصل میگردد. در روشهای دیگر محلولی از ماده اولیه تا شفاف شدن فیلتر شده و سپس برای ۳۰ دقیقه با عبور بخار از درون آن حرارت داده میشود. جوشانیدن شدید نیز کفایت مینماید. محصول بدون آنزیم نیز به صورت تجاری در دسترس است.