اسکن رادیواکتیویته در مواد غذایی بعد از گذشت ۳۰ سال از حادثه چرنوبیل

نبود سزیوم رادیواکتیو در قارچهای خوراکی بعد از گذشت ۳۰ سال از حادثه چرنوبیل

برخی از قارچ های جنگلی می توانند سطح خطرناک رادیواکتیویته را از خاکهایی که در آن رشد می کنند جمع کنند. اما تاکنون مشخص نبود که آیا این مورد در مورد ترافل ها نیز صادق است، قارچ هایی که جزء گرانترین غذاهای جهان هستند. محققان سوئیسی و آلمانی سوسیس های بورگوندی جمع آوری شده در اروپای مرکزی را تجزیه و تحلیل کرده اند و دریافتند که آنها فقط حاوی مقادیر ناچیز سزیم رادیواکتیو هستند که برای مصرف آنها بی خطر است. نتایج به دست آمده در ژورنال علمی Biogeosciences، ژورنال دسترسی آزاد اتحادیه Geosc علوم اروپا (EGU) منتشر شده است.

فاجعه هسته ای چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ در اوکراین مقادیر قابل توجهی از ذرات رادیواکتیو، به ویژه سزیم ۱۳۷ (۱۳۷Cs) را منتشر کرد. سزیم که توسط باد  و یا بارندگی شدید منتقل شده، بخش های بزرگی از قاره اروپا را آلوده می کند. اولف بونتگن ، رئیس گروه دندروكولوژی در مؤسسه تحقیقات فدرال سوئیس (WSL) می گوید: “بخش اعظم لایه های بالایی قاره هنوز در معرض رادیواكتیو قرار دارند.”

با این حال، به نظر نمی رسد که بر روی ترافل های زیرزمینی Burgundy یا (Tuber estivum) تأثیر بگذارد، که برای طعم و مزه فندق و عطر و طعم آنها بسیار ارزشمند است. بانتگن می گوید: “ما از اینکه نمونه هایی که مورد تجزیه و تحلیل سزیوم ۱۳۷ قرار گرفت بسیار کم نظیر بودیم.”

این نتیجه تعجب آور است زیرا بسیاری از قارچ ها، از جمله ترافل ها، در زیر زمین رشد می کنند – و مواد مغذی را از خاک جذب می کنند که مستعد جمع شدن آلودگی رادیواکتیو هستند. به عنوان مثال، مواد مخدر گوزنها، نوعی از ترافلهای “دروغین” (نه از جنس توبر) که بیشتر از انسان برای گوزن یا گراز وحشی جذاب است، در بین آلوده ترین قارچ ها قرار دارد. این تیم می گوید که در مناطقی که ریزش رادیواکتیو بعد از چرنوبیل شدیدترین بوده است، نه تنها قارچ بلکه اجزای بالاتر در زنجیره غذایی از جمله گوشت گوزن قرمز و گراز وحشی، هنوز هم مقادیر بیش از حد سزیم ۱۳۷ را دارند.

محققان ، ۸۲ ترافل بورگوندی را که بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ جمع آوری شده بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند

محققان در زیست شناسی علوم گزارش دادند که همه نمونه ها از رادیواکتیویتی ناچیز برخوردار هستند و مقادیر CS-137 در زیر حد تشخیص ۲ بکرل در هر کیلوگرم است. این به مراتب کمتر از مقدار تحمل ۶۰۰ بکرل در کیلوگرم است.

مسئله حل نشده این است که چرا ترافل های بورگوندی نسبت به سایر قارچ ها کمتر در معرض آلودگی به رادیواکتیویته هستند. محققان تصور می كنند كه دلیل این امر می تواند روش جذب مواد مغذی از خاك در مقایسه با سایر قارچ ها باشد. با این حال، آنها می گویند که باید تحقیقات بیشتری انجام دهند تا دقیقاً بدانند که چرا توفلهای تابستانی رادیواکتیو نیستند.

اتحادیه علوم زمین اروپا

EGU اتحادیه برتر علوم زمین اروپا است که به دنبال تعالی در زمین، علوم سیاره ای و فضایی به نفع بشریت، در سراسر جهان است. این یک انجمن آموخته بین رشته ای غیر انتفاعی دانشمندان است که در سال ۲۰۰۲ تأسیس شده است. EGU دارای ۱۷ ژورنال علمی متنوع است که از یک قالب دسترسی آزاد باز استفاده می کنند  و تعدادی از جلسات موضوعی، و فعالیت های آموزشی و تبلیغاتی را ترتیب می دهد. مجمع عمومی سالانه آن بزرگترین و برجسته ترین رویداد علوم زمین اروپا است که بیش از ۱۱۰۰۰ دانشمند از سراسر جهان را به خود جلب می کند. جلسات این نشست طیف گسترده ای از موضوعات را شامل می شود، از جمله آتشفشان شناسی، اکتشاف سیاره ای، ساختار داخلی و جو زمین، آب و هوا، انرژی و منابع.

دکتر مهدی نباتی