Bischler-Napieralski Reaction

واکنش بیشلر-ناپیرالسکی، سنتز ۴،۳-دی هیدرو ایزوکینولینها از آرنهای غنی از الکترون بتا اتیل آمیدها با استفاده از معرفهای تراکم کننده مثل P2O5، POCl3 و یا ZnCl2 میباشد.

مکانیسم واکنش بیشلر-ناپیرالسکی

مطابق مطالعات دقیق انجام شده توسط فودور و ناگوباندی، واکنش بیشلر-ناپیرالسکی با مرحله دهیدارتاسیون درونی آمید و حلقه زایی بعد از آن در ارتباط است. فودور قادر به تهیه نمکهای پایدار ایمیدوئیل در دمای اتاق بود که نمکهای نیتریلیوم را تحت حرارت ملایم تشکیل میداد، در حالی که واکنش بیشلر-ناپیرالسکی برای تشکیل دی هیدروایزوکینولینها نیازمند دماهای بالا میباشد. یک مکانیسم مربوط به نمکهای نیتریلیوم میشود که تشکیل استایرنها محصول جانبی آنها میباشد که این موضوع بعدا بدان پراخته خواهد شد.

در مرحله دهیدراتاسیون، معرفهایی از قبیل PCl5، POCl3، SOCl2 و ZnCl2 میتوانند برای گرفتن اکسیژن کربونیل به کار بروند. استفاده از POCl3 ابتدا باعث تشکیل ایمیدوئیل فسفاتها میشود که فسفات یک ترک کننده خوب میباشد. استفاده از P2O5 به تنهایی یا در کنار POCl3 منجر به تولید پیروفسفاتها میشود که گروههای ترک کننده خیلی خوبی هستند.

برای حلقه زایی، اگر حلال تولوئن باشد برای بسته شدن حلقه در رفلاکس دمای محیط نیاز به یک آرن فعال شده میباشد. همینطور، حلال زایلین نیز میتواند مورد استفاده قرار بگیرد و یا سنتز به کمک امواج مایکروویو انجام پذیرد.

یکی از واکنشهای جانبی مهم محتمل، واکنش برگشتی ریتر (Retro-Ritter Reaction)  استایرنهای تشکیل شده میباشد که این خود شاهدی بسیار قوی برای وجود حد واسطهای نمکهای نیتریلیوم میباشد:

در این مثال، تشکیل تشکیل سیستم کانژوگه واکنش رترو-ریتر را مساعد میداند.

در واکنش دیگری که اخیرا توسط موثقی به چاپ رسیده است، Tf2O در حضور ۲-کلروپیریدین برای تشکیل واکنش سیکلودهیدروتاسیون ملایم به کار میرود: