Birch Reduction
واکنش احیای بیرچ دستیابی به ۴،۱-سیکلوهگزادی اِنهای استخلاف شده را امکانپذیر میسازد.
مکانیسم احیای بیرچ
مهمترین سوال این است که چرا ۳،۱-دی اِن تشکیل نمیشود، با اینکه این ترکیب از طریق مزدوج شدن نسبت به ترکیب ۴،۱-دی اِن پایدارتر میباشد. موقعی که به ترمهای پیوند ظرفیت نگاه میشود، دافعه های الکترون-الکترون در آنیون رادیکال ترجیحا الکترونهای غیرپیوندی جدا شده از هم را تا جایی که ممکن است در ترکیب ۴،۱-دی اِن میبیند.
این سوال همچنین میتواند توسط ساختارهای مزومری کربانیون دی انیل جواب داده شود:
این اعداد برای نشان تعداد پیوندها برای مقایسه ترکیبات ۴،۱-دی ان و ۳،۱-دی ان میباشد. ساختار سمت چپ، میانگین همه مزومرها را که توسط ساختارهای ۴،۱-دی ان و ۳،۱-دی ان ایجاد میشود را نشان میدهد:
تفاوت بین کربانیون دی انیل و ۳،۱-دی ان عدد ۲ میباشد در حالی که این تفاوت بین کربانیون ۴،۱-دی ان عدد ۴/۳ میباشد. مقایسه با بار حداقلی در توزیع الکترون ترجیح داده خواهد شد.
واکنش آرنهای با استخلافهای مثبت l و مثبت M منجر به تولید محصولاتی با پیوندهای دوگانه دارای استخلافهای زیاد میشود:
اثر استخلافهای الکترون کشنده بر واکنش احیای بیرچ متغیر است. برای مثال، واکنش بنزوئیک اسید منجر به تولید ۵،۲-سیکلوهگزادی ان کربوکسیلیک اسید میشود:
پیوندهای دوگانه آلکن فقط زمانی قابلیت احیا را دارند که اگر فقط با آرن مزدوج باشند: